Greece

English
Greek

Immigration History from Greece to Victoria

Greeks have been establishing new lives in Victoria ever since the gold rush of the 1850s. Many Greeks were amongst the sailors who left their English ships in Australian waters when they heard the discovery of gold. Most intended to return home rich men, so few women came to join them. By 1871, there were still only 19 Greece-born women in Victoria, and 127 men. After the gold declined, those who stayed found work in restaurants, cafes and shops.

The community commenced to consolidate through chain migration - relatives and townspeople joining Greek settlers already here. The Greek Orthodox Community of Melbourne and Victoria was founded in 1897and in 1901 the Greek Orthodox Church in Melbourne was established. The first Greek language newspaper, Australis, was issued in 1913.

In the 1920s a quota system limited the number of non-British immigrants to Australia, Greeks included. Between 1925 and 1929 this meant only 100 Greeks were allowed to immigrate each month.

After World War II and during the civil war in Greece that followed, over 160,000 Greeks came to Australia, mostly to Victoria. Initially, the majority found work in factories or farms as unskilled or semi-skilled labour – even educated migrants had to settle for a manual job. Community groups, churches, welfare agencies, newspapers and schools gradually developed, and eventually, the population of Melbourne constituted one of the largest Greek settlements in the world outside of Greece.

Although Greek immigration to Australia declined in the 1970s, in 2016 there were 47,234 Victorians born in Greece. Far more are proud to have Greek heritage. The Greek community today largely lives in areas around Coburg, Preston, Port Melbourne, Oakleigh and Doncaster, and continues to make significant contributions to many aspects of Victorian life – particularly in food and hospitality, manufacturing, small business and politics.

Immigration History from Greece (Greek) to Victoria

Οι Έλληνες άρχισαν μια καινούργια ζωή στη Βικτώρια από την εποχή του χρυσού στα 1850. Πολλοί από τους Έλληνες ήσαν ναυτικοί που εγκατέλειψαν τα αγγλικά πλοία όταν έφθαναν στην Αυστραλία με την ελπίδα πως θα ανακαλύψουν χρυσό. Οι περισσότεροι σκόπευαν να επιστρέψουν στην πατρίδα πλούσιοι, έτσι μερικές μόνο γυναίκες ήρθαν να μείνουν μαζί τους. Μέχρι το 1871, στη Βικτώρια υπήρχαν μόνο 19 γυναίκες που είχαν γεννηθεί στην Ελλάδα και 127 άνδρες. Μετά τον εποχή του χρυσού αυτοί που παρέμειναν απασχολήθηκαν σε εστιατόρια, καφετερία και αλλού.

Η Ελληνική κοινότητα άρχισε να εδραιώνεται με την αλυσιδωτή μετανάστευση, στη Βικτώρια. Η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Μελβούρνης και Βικτώριας συστάθηκε το 1897 και το 1901 χτίστηκε Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία στη Μελβούρνη. Η πρώτη Ελληνόφωνη εφημερίδα, η Αυστραλίς, κυκλοφόρησε το 1913.

Στη δεκαετία του 1920 ένα αναλογικό σύστημα περιόρισε τον αριθμό των μη Βρετανών μεταναστών στην Αυστραλία, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων. Έτσι από το 1925 μέχρι και το 1929 μόνο 100 Έλληνες επιτρεπόταν να μεταναστεύσουν κάθε μήνα.

Όμως αυτή η κατάσταση άλλαξε σύντομα. Μετά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και στη διάρκεια του εμφυλίου που ακολούθησε στην Ελλάδα, πάνω από 160.000 Έλληνες ήλθαν στην Αυστραλία, κυρίως στη Βικτώρια. Αρχικά η πλειονότητα απασχολήθηκε σε εργοστάσια ή στην καλλιέργεια της γης ως ανειδίκευτοι ή ημιανειδίκευτοι εργάτες – ακόμη και μορφωμένοι μετανάστες έκαναν χειρονακτικές εργασίες.Με την πάροδο του χρόνου δημιουργήθηκαν κοινοτικές ομάδες, εκκλησίες, οργανισμοί πρόνοιας, εφημερίδες, σχολεία και σταδιακά, ο πληθυσμός της Μελβούρνης αποτέλεσε μία από τους μεγαλύτερες ελληνικές παροικίες στον κόσμο, εκτός Ελλάδας.

Αν και η μετανάστευση Ελλήνων στην Αυστραλία μειώθηκε τη δεκαετία του 1970, το 2011 περίπου 49.991 κάτοικοι της Βικτώριας είχαν γεννηθεί στην Ελλάδα. Πολλοί περισσότεροι όμως είναι υπερήφανοι για την ελληνική καταγωγή τους. Σήμερα οι Έλληνες ζουν σε μεγάλους αριθμούς στις περιοχές γύρω από το Coburg, Preston, Port Melbourne, Oakleigh και Doncaster και εξακολουθούν να συμβάλλουν σημαντικά σε πολλούς τομείς της ζωής στη Βικτώρια – ιδιαίτερα στους τομείς εστίασης και φιλοξενίας, κατασκευών, μικρών επιχειρήσεων και την πολιτική.